Pierwsze czytanie:
Rdz 9, 8-15 Przymierze Boga z Noem po potopie
Psalm responsoryjny:
Ps 25 (24), 4-5. 6-7bc. 8-9 (R.: por. 10)
Drugie czytanie:
1 P 3, 18-22 Woda chrztu nas ocala
Śpiew przed Ewangelią:
Mt 4, 4b
Ewangelia:
Mk 1, 12-15 Jezus był kuszony przez szatana, aniołowie zaś Mu usługiwali.

Ewangelia według świętego Marka

Mk 1, 12-15

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali.
Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię».

 

     Kościół rozpoczynając okres Wielkiego Postu zaprasza również nas na pustynię. Czterdziestodniowy czas postu przypomina wędrówkę Izraela przez pustynię. Bóg chciał, aby ten czas był dla Ludu Wybranego czasem oczyszczenia, pogłębienia więzi, uświadomienia sobie szczególnego wybrania, głębszej miłości. Tymczasem okazał się czasem odejść, niewierności, szemrania, wątpliwości, niewiary i kuszenia Pana Boga.   

     W naszej wędrówce przez pustynię życia jest podobnie. Nie zawsze chcemy iść drogą, którą prowadzi nas Bóg, wybieramy własny sposób na życie i szczęście. Brak nam odwagi, wytrwałości, cierpliwości; brak szczerości, ufności i wiary.

     W czasie łaski i zbawienia, który rozpoczynamy, Bóg chce nam przypomnieć, że wędrówka przez pustynię życia nigdy nie jest samotna. Bóg zawsze jest na niej obecny, towarzyszy, prowadzi, wskazuje kierunek, upomina, bądź podtrzymuje na duchu. Nawet gdy o Nim zapominamy, odwracamy się tyłem i idziemy własną drogą.

     Potrzeba wysiłku, aby wyjść na „pustynię swojego życia" i zacząć powrót do Boga, najpierw przez refleksję nad sobą, a potem – konkretne czyny.

 

Źródło: Deon.pl

 

Copyright © 2014. All Rights Reserved.