Pierwsze czytanie:
(Kpł 13, 1-2. 45-46)
Psalm responsoryjny:
(Ps 32 (31), 1b-2. 5 i 11 (R.: por. 7))
Drugie czytanie:
(1 Kor 10, 31 – 11, 1)
Śpiew przed Ewangelią:
((Por. Łk 7, 16)
Ewangelia:
(Mk 1, 40-45)
Uzdrowienie trędowatego

Ewangelia według Świętego Marka

(Mk 1, 40-45)

Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: «Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić ». A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony». Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony.

Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich».

Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

     Tylko naśladując Jezusa możemy rozszerzać granice miłosierdzia.

    Taki zmysł wiary posiadał o. Beyzym. Nie sposób go nie wspomnieć czytając dzisiejszą Ewangelię. Pisał w jednym ze swoich pierwszych listów do Polski w 1899 roku: "Dziś się dowiedziałem, że i rząd, i krajowcy nie uważają trędowatych za ludzi, tylko za jakieś wyrzutki społeczeństwa ludzkiego. Wypędzają ich z miast i wsi, niech idą, gdzie chcą, byleby nie byli między zdrowymi — u nich trędowaty to trędowaty, ale nie człowiek. Wielu nieszczęśliwych włóczy się po bezludnych miejscach, póki mogą, aż wreszcie wycieńczeni padają i giną z głodu" (list z 13 kwietnia 1899 r.).

     Prośmy Ducha Świętego, by miłość Boża kierowała również naszymi czynami i działaniami.