IgnacyJubileuszowy Rok Ignacjański 

    16 maja 2021 r. o godz. 13:00, w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli na warszawskim Mokotowie miały miejsce uroczystości inaugurujące Jubileuszowy Rok Ignacjański, który w Towarzystwie Jezusowym na całym świecie potrwa od 20 maja 2021 do 31 lipca 2022 roku.

Hasło Roku Ignacjańskiego brzmi: „W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo”.

Jezuici i wszyscy, którym bliska jest duchowość ignacjańska, będą w tym czasie świętowali 500-lecie nawrócenia św. Ignacego (20 maja 1521) oraz 400-lecie jego kanonizacji (12 marca 1622).

Od 17 maja w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli rozpoczął się w obecności relikwii św. Ignacego – Tydzień Ignacjański, który trwał do 22 maja. Każdego dnia podczas mszy św. o godz. 19.00 było można wysłuchać homilii nawiązujących do postaci św. Ignacego i do duchowości ignacjańskiej. Następnie relikwie Świętego powędrowały do prowadzonej również przez jezuitów Parafii św. Szczepana w Warszawie.

Ponadto, już od 20 maja, wszyscy wierni, którzy w czasie trwania Roku Ignacjańskiego nawiedzą jezuicki kościół i wezmą udział w organizowanych w nim nabożeństwach, będą mogli otrzymać odpust zupełny.

Centralne uroczystości inauguracyjne odbyły się w Pampelunie (Hiszpania), mieście, w którym dnia 20 maja 1521 Ignacy Loyola został ranny w bitwie. To był kluczowy moment w jego nawróceniu. Można było uczestniczyć w nich online.

„Rok Ignacjański 2021-2022 jest dla nas wielką okazją, którą powinniśmy w pełni wykorzystać, nie przegapić jej. Jest on wezwaniem skierowanym do nas, abyśmy pozwolili Panu dokonać w nas nawrócenia. Prosimy Pana o łaskę przeżycia odnowy. Pragniemy odkryć nowy entuzjazm wewnętrzny i apostolski, nowe życie, nowe drogi podążania za Panem. Dlatego wybraliśmy jako motto tego roku: W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo (vedere tutte le cose nuove in Cristo) – napisał w specjalnym przesłaniu z tej okazji generał jezuitów o. Arturo Sosa SJ.

źródło: gosc.pl

     Jubileuszowy Rok Ignacjański w naszej parafii św. Szczepana Męczennika rozpoczęliśmy w czwartek, 20 maja 2021 r., podczas Mszy św. o godz. 18.30.

Zakończyliśmy w Uroczystość św. Ignacego Loyoli, 31 lipca 2022 r. podczas Mszy św. o g. 12.30, w niedzielę.

Wydarzenia Roku Ignacjańskiego w naszej Parafii

Uroczystość św. Ignacego Loyoli - 31.07.2022 r.

Zakończenie Jubileuszowego Roku Ignacjańskiego w naszej Parafii - Relacja Wideo

     Na Jasnej Górze 26 sierpnia odbyły się główne uroczystości jubileuszu 300-lecia koronacji cudownego Obrazu Matki Bożej. Przygotowania do tego święta trwały od 8 września ubiegłego roku, a to dlatego, że właśnie tego dnia miała miejsce pierwsza koronacja papieskimi diademami. Rok jubileuszowy był czasem dziękczynienia, ale nade wszystko przypominania, że posiadamy największą królewską godność synów i córek Bożych pod berłem Jasnogórskiej Pani.

     Koronacja Wizerunku Maryi Częstochowskiej 8 września 1717 r. była owocem wielowiekowej czci Polaków dla Matki Najświętszej okazywanej przez wszystkie warstwy społeczne z władcami na czele. Monarchowie mieli w zwyczaju przekazywać na Obraz Matki Bożej regalia. Już król Władysław IV przyozdobił Ikonę koronami królewskimi. Niektóre precjoza z tych koron zachowały się, przyozdabiając suknie Królowej. Po zwycięskiej obronie Jasnej Góry, w 1656 r. król Jan Kazimierz w katedrze lwowskiej złożył ślubowanie, w którym obrał Maryję „za Patronkę swoją i za Królową państw swoich”. Fakt koronacji sprzed 300 lat był zatem potwierdzeniem kultu Maryi jako Królowej Polski oraz wyrazem ogromnej czci i miłości względem Matki Bożej. Wyjątkowość tego aktu polegała na tym, że to najwyższy autorytet w Kościele, Ojciec Święty Klemens XI, koronami Kapituły Watykańskiej przyozdobił ten Obraz. Była to pierwsza taka koronacja poza Rzymem. Koronacji w imieniu Papieża dokonał bp Krzysztof Szembek.

Czytaj więcej: Rok Jubileuszowy 300-lecia koronacji Obrazu Matki Bożej

     Trwa Rok św. brata Alberta Chmielowskiego. Z tej racji w Warszawie rozpoczęła się peregrynacja Jego relikwii. W środę, 22 marca 2017 r. o godz. 18.30 uczestniczyliśmy  we Mszy św. oraz wspólnej modlitwie przy relikwiach św. brata Alberta w naszej parafii św. Szczepana. 

DSC 2139DSC 2141DSC 2142DSC 2146DSC 2153DSC 2154DSC 2155DSC 2156DSC 2158DSC 2160DSC 2163DSC 2165DSC 2161DSC 2171DSC 2166DSC 2179DSC 2175DSC 2176DSC 2180DSC 2183DSC 2184DSC 2194DSC 2195  Fot.: Zbyszek Kubisiak

 

Nowe życie w Chrystusie - List Pasterski Episkopatu Polski na Jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski

Drodzy Siostry i Bracia!

W dzisiejszą uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata docierają do nas słowa proroka Daniela o Synu Człowieczym, któremu „powierzono […] panowanie, chwałę i władzę królewską, a [któremu] służyły […] wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie”. (Dn 7,14) Proroctwo to spełniło się w odniesieniu do osoby Chrystusa, który jest „Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi” (Ap 1,5).

1. Chrzest Polski

Chrystus – jako Początek i Koniec całych ludzkich dziejów – sprawił, że 1050 lat temu na polskiej ziemi został postawiony krzyż, przejmujący znak jego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią.

W 966 roku Mieszko I przyjął chrzest jako człowiek wolny. Chociaż został on udzielony pojedynczej osobie, to przecież dał początek wspólnocie z innymi osobami ochrzczonymi. Myśląc o konsekwencjach chrztu Mieszka, możemy mówić o „narodzie ochrzczonych”, o „chrzcie narodu”, a więc również o Chrzcie Polski (por. Prymas Stefan Wyszyński, „Na Wielkanoc Roku Tysiąclecia Chrztu Polski”, Gniezno 1966).

Książę Mieszko tym samym wprowadził swoich pobratymców w świat kultury łacińskiej i uczynił ich obywatelami wspólnoty ludów chrześcijańskich. Jego chrzcielnica stała się kolebką rodzącego się narodu, pozostając znakiem budującym jego tożsamość. Chrzest wprowadził nasz naród w nowy świat, który wyraża się przez nową kulturę, nowe instytucje, struktury i zapisy prawne. Doświadczenie wiary przełożyło się z mocą na postawy moralne, widoczne także w życiu gospodarczym, politycznym i kulturalnym. Społeczne konsekwencje Chrztu Polski pojawiły się później, poczynając od rodziny po naród, a nawet po wspólnotę narodów, jaką dzisiaj stanowi dla nas Europa.

Czytaj więcej: Nowe życie w Chrystusie - Jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski

"Nie ma miłosierdzia bez poświęcenia i ofiary, wyrzeczenia się własnych planów, ambicji i dóbr – piszą biskupi w liście pasterskim na przypadający 2 lutego Dzień Życia Konsekrowanego. W czasie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia wskazują na to, że osoby konsekrowane poprzez czystość, ubóstwo i posłuszeństwo w sposób szczególny doświadczają miłosierdzia i dzielą się nim z innymi."

OSOBY KONSEKROWANE ŚWIADKAMI MIŁOSIERDZIA
List pasterski Episkopatu Polski na Dzień Życia Konsekrowanego
2 lutego 2016 roku

Drodzy Bracia i Siostry,

Liturgia święta Ofiarowania Pańskiego przypomina nam scenę, w której Maryja i Józef przynieśli do Jerozolimy Dzieciątko Jezus, aby – zgodnie z prawem żydowskim – poświęcić je Bogu. Kiedy Jezus umierał na krzyżu okazało się w pełni, że nie był to jedynie rytuał. Ofiarowując swe życie, objawił światu Boże miłosierdzie.

Bez odniesień do Boga, który jest Miłością Miłosierną i który tej Miłości uczy każdego wierzącego, prawdy Ewangelii nie będą przekazywane i nie napełnią świata radością z tego, że: „[…] nasze oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów” (Łk 2, 30-31).

Ofiarowanie Jezusa w świątyni, które dzisiaj wspominamy, jest pierwszą manifestacją Miłości Miłosiernej i zapowiedzią Jego ofiary, którą złoży za zbawienie świata pod koniec swojego życia.

W tym roku w święto Ofiarowania Pańskiego kończy się ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Życia Konsekrowanego. Był to czas wielu wydarzeń organizowanych przez Kościół w Polsce i na świecie. Refleksja i modlitwa dotyczyła całego życia konsekrowanego w jego rozmaitych formach: zakonów i zgromadzeń zakonnych, instytutów świeckich, stowarzyszeń życia apostolskiego, dziewic, wdów konsekrowanych i pustelników. Pragniemy wyrazić wdzięczność wszystkim, którzy zaangażowali się w inicjatywy i wydarzenia Roku Życia Konsekrowanego, służąc swoim doświadczeniem i wiedzą. Dzięki temu mogliśmy spojrzeć z wdzięcznością na dar, jakim jest życie konsekrowane w Kościele i w społeczeństwie oraz głębiej poznać jego blaski i cienie, aby z odnowioną ewangeliczną pasją bez lęku spojrzeć w przyszłość.

Koniec Roku Życia Konsekrowanego przypada w czasie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Ten znaczący splot wydarzeń przypomina nam, że w głoszeniu orędzia o Bożym Miłosierdziu wielką rolę odegrały i odgrywają osoby konsekrowane. Ich życie jest także ofiarowaniem siebie, ale nie dla samej ofiary, lecz po to, by poprzez czystość, ubóstwo i posłuszeństwo doświadczać miłosierdzia i dzielić się nim z innymi. Nie ma bowiem miłosierdzia bez poświęcenia i ofiary, wyrzeczenia się własnych planów, ambicji i dóbr.

Czytaj więcej: Osoby Konsekrowane Świadkami Miłosierdzia

     Papież Franciszek ogłaszając Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia bullą „Misericordiae vultus” wyraził życzenie, aby był on obchodzony nie tylko w Rzymie, ale również we wszystkich diecezjach świata. Mottem tego Roku będą słowa „Miłosierni jak Ojciec” zaczerpnięte z Ewangelii według św. Łukasza.

    

     Archidiecezja warszawska zainauguruje Jubileusz Miłosierdzia w niedzielę 13 grudnia o godz. 11.00 Mszą św. pod przewodnictwem kard. Kazimierza Nycza. Wymownym znakiem będzie otwarcie Drzwi Świętych stołecznej archikatedry św. Jana Chrzciciela.

    Z Jubileuszem Miłosierdzia związany będzie także odpust, wskazujący, iż Boże przebaczenie grzechów nie zna granic. Będzie można go uzyskać poprzez pielgrzymkę do Drzwi Świętych w kościołach wyznaczonych przez biskupa diecezjalnego czyli tzw. kościołach jubileuszowych oraz wypełnienie tzw. zwykłych warunków uzyskania odpustu czyli przystąpienie do spowiedzi i Komunii świętej oraz modlitwę w intencjach Ojca Świętego.

     Kard. Nycz ustanowił w archidiecezji warszawskiej dwanaście kościołów jubileuszowych. Wśród nich są wszystkie kościoły archidiecezji pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego (czytaj tutaj).

      Ogłaszając Rok Milosierdzia, papież Franciszek szczególną uwagę poświęcił osobom chorym i więźniom, czyli tym, którzy nie będą mieli możliwości dotrzeć do kościołów jubileuszowych.

Chorzy, starsi i samotni, którzy nie są w stanie wyjść z domu mogą uzyskać jubileuszowy odpust związany z przejściem przez Drzwi Święte poprzez „przeżywanie z wiarą i radosną nadzieją tego momentu próby, poprzez przyjęcie Komunii św. lub uczestniczenie we Mszy św. i w modlitwie wspólnotowej, również za pośrednictwem różnych mediów”.

     Natomiast więźniowie będą mogli uzyskać odpust „kiedy będą przechodzili przez drzwi swojej celi, kierując myśli i modlitwę do Ojca”. Niech za każdym razem ten gest oznacza dla nich przejście przez Drzwi Święte, ponieważ miłosierdzie Boże, które potrafi przemienić serca, jest również w stanie przeobrazić kraty w doświadczenie wolności – napisał papież Franciszek


Modlitwa Jubileuszu Miłosierdzia

Panie Jezu Chryste,
Ty nauczyłeś nas, abyśmy byli miłosierni, jak Ojciec nasz niebieski
i powiedziałeś nam, że kto widzi Ciebie, widzi także i Jego.
Ukaż nam Twoje oblicze, a będziemy zbawieni.
Twój wzrok pełen miłości uwolnił Zacheusza oraz Mateusza od niewoli pieniądza,
a nierządnicę i Magdalenę od szukania szczęścia wyłącznie w rzeczach stworzonych.
Wzrok ten sprawił, że Piotr zapłakał po zdradzie,
a żałujący Dobry Łotr usłyszał zapewnienie o Raju.
Pozwól nam tak wysłuchać słów, które wypowiedziałeś do Samarytanki, jakbyś je wypowiedział do każdego nas:
O, gdybyś znała dar Boży!
Ty, który jesteś Obliczem widzialnym Ojca niewidzialnego,
Boga, który objawia swoją wszechmoc przede wszystkim przez przebaczenie i miłosierdzie:
spraw, aby Kościół na świecie stał się widzialnym obliczem Ciebie, swojego Pana zmartwychwstałego i uwielbionego.
Ty zechciałeś również, aby Twoi słudzy przybrani byli w słabość po to,
aby mogli okazywać słuszne współczucie tym, którzy trwają w niewiedzy i błędzie:
niech każda osoba, która się do nich zwraca, czuje się oczekiwana, kochana oraz doświadcza przebaczenia od Boga.
Poślij Twojego Ducha i uświęć wszystkich nas Jego namaszczeniem,
aby Jubileusz Miłosierdzia był rokiem łaski od Pana,
a Twój Kościół z odnowionym entuzjazmem mógł nieść dobrą nowinę ubogim, głosić wolność więźniom i uciśnionym oraz przywracać wzrok niewidomym.
Prosimy o to za wstawiennictwem Maryi, Matki Miłosierdzia, Ciebie, który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Amen

 

Źródło: archidiecezja warszawska

 

    12 kwietnia 2015 r. w Niedzielę Bożego Miłosierdzia, Papież Franciszek ogłosił Rok Święty stojąc przed Drzwiami Świętymi. Rok Święty rozpocznie się w 8 grudnia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia, a zakończy 20 listopada 2016 roku, w niedzielę Pana naszego Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. W jego centrum znajdzie się Boże miłosierdzie.

     "– Drodzy bracia i siostry, często myślałem o tym, jak Kościół może uczynić bardziej oczywistą swą misję, jako świadka miłosierdzia. To droga, która rozpoczyna się od duchowego nawrócenia. Dlatego też postanowiłem ogłosić Nadzwyczajny Jubileusz, w centrum którego będzie Boże miłosierdzie. To będzie Rok Święty Miłosierdzia – Chciejmy go przeżywać w świetle słów Pana: "Bądźcie miłosierni, jak wasz Ojciec".

     Ojciec Święty powierzył organizację tego Jubileuszu Papieskiej Radzie ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. "Jestem przekonany, że cały Kościół, który bardzo potrzebuje miłosierdzia, bo jesteśmy grzesznikami, będzie mógł znaleźć w tym Jubileuszu radość, by odkryć i uczynić owocnym Boże miłosierdzie, przez które wszyscy jesteśmy wezwani do dawania pociechy każdemu człowiekowi naszych czasów. Nie zapominajmy, że Bóg przebacza wszystko i, że Bóg przebacza zawsze. Nie męczmy się nigdy proszeniem o przebaczenie. Już teraz powierzamy ten Rok Matce Miłosierdzia, by zwróciła na nas swoje spojrzenie i czuwała nad naszą drogą: naszą drogę nawrócenia, naszą drogę z otwartym sercem, by w tym roku otrzymać przebaczenie Boga, otrzymać Boże miłosierdzie." – mówił Papież.

 

     Najistotniejsze cechy Bożego miłosierdzia opisał papież Franciszek w opublikowanej 11 kwietnia 2015 r. w Watykanie bulli "Misericordiae vultus". 

 

FRANCISZEK
BISKUP  RZYMU
SŁUGA  SŁUG  BOŻYCH
DO  WSZYSTKICH,  KTÓRZY BĘDĄ
CZYTAĆ TEN LIST
ŁASKA, MIŁOSIERDZIE I POKÓJ

 

     Jezus Chrystus jest obliczem miłosierdzia Ojca. Wydaje się, iż tajemnica wiary chrześcijańskiej znajduje w tym słowie swoją syntezę. Ono stało się żywe, widoczne i osiągnęło swoją pełnię w Jezusie z Nazaretu. Ojciec « bogaty w miłosierdzie » (por. Ef 2, 4), gdy objawił Mojżeszowi swoje imię: « Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność » (Wj 34, 6), sprawił, że człowiek mógł nieprzerwanie poznawać Jego boską naturę na różne sposoby i w wielu momentach historii. W « pełni czasów » (por. Ga 4, 4), gdy wszystko było gotowe według Jego planu zbawienia, zesłał On swojego Syna, narodzonego z Maryi Dziewicy, aby objawić nam w sposób ostateczny swoją miłość. Kto widzi Syna, widzi też i Ojca (por. J 14, 9). Jezus z Nazaretu swoimi słowami, gestami i całą swoją osobą[1] objawia miłosierdzie Boga.

     Potrzebujemy nieustannie kontemplować tę tajemnicę miłosierdzia. Jest ona dla nas źródłem radości, ukojenia i pokoju. Jest warunkiem naszego zbawienia. Miłosierdzie: to jest słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie: to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie. Miłosierdzie: jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie: to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu.

 

Czytaj dalej: "Misericordiae Vultus"

Copyright © 2014. All Rights Reserved.