Pierwsze czytanie:
(Rdz 22, 1-2. 9-13. 15-18)
Psalm responsoryjny:
(Ps 116B (115), 10 i 15. 16-17. 18-19 (R.: por. Ps 116A [114], 9))
Drugie czytanie:
(1 P 3, 18-22)
Śpiew przed Ewangelią:
(Por. Mt 17, 5)
Ewangelia:
(Mk 9, 2-10)
Pielgrzymując na ziemi, uczestniczymy w życiu wiecznym

Ewangelia według Świętego Marka
(Mk 9, 2-10)

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

   Jezus przemienia się wobec uczniów. To doświadczenie zmieniło ich dotychczasowe rozumowanie, bo zobaczyli więcej niż, umysł mógł pojąć. Przemiana zaczyna się w naszym sercu. Kiedy otwieram moje serce, zawierzam je Temu, który mnie stworzył. Staję się wtedy kompletnie bezbronny i jednocześnie otwieram serce na coś nowego. Jest to otwarcie na czułość, życie, prawdę, dawanie i branie, słuchanie, ale i nasza odpowiedź...

 źródło: deon.pl