Pierwsze czytanie:
(Dn 12, 1-3)
Psalm responsoryjny:
(Ps 16 (15), 5 i 8. 9-10. 11 (R.: por. 1b))
Drugie czytanie:
(Hbr 10, 11-14. 18)
Śpiew przed Ewangelią:
(Por. Łk 21, 36)
Ewangelia:
(Mk 13, 24-32)
Sąd ostateczny

Ewangelia według Świętego Marka
(Mk 13, 24-32)

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«W owe dni, po wielkim ucisku, „słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie” zostaną wstrząśnięte.

Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i „zgromadzi swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba”.

A od figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi.

Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».

 

krzyz

   

    Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Tak może powiedzieć tylko Bóg. Nasze ludzkie słowa są ulotne, kruche, zmienne, a czasami wręcz kłamliwe. Ludzkie słowa tak często zawodzą. Słowa Jezusa trwają niezmiennie z pokolenia na pokolenie, z serca do serca. Trwają mimo ucisku, spadających gwiazd, kruszących się światowych mocy. Nie jest najważniejsze to, kiedy się spełnią. Ważne jest, żeby nimi żyć i według nich kształtować swoje życie, w nadziei ich ostatecznego spełnienia, w nich znajdować pokój, ukojenie i nadzieję.

     Bóg jest tym, ku któremu pielgrzymujemy. Prawdziwe życie ciągle przed Nami, ale Jezus nam w tej wędrówce towarzyszy, a swoim słowem poucza, pociesza i budzi nadzieję. I przypomina: Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.

żródło: gorka.jezuici.pl

Copyright © 2014. All Rights Reserved.