Pierwsze czytanie:
Wj 24, 3-8 Zawarcie przymierza przez krew
Psalm responsoryjny:
Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18 (R.: por. 13)
Drugie czytanie:
Hbr 9, 11-15 Krew Chrystusa oczyszcza nasze sumienia
Śpiew przed Ewangelią:
J 6, 51
Ewangelia:
Mk 14, 12-16. 22-26 Ustanowienie ofiary Nowego Przymierza

Ewangelia według świętego Marka

Mk 14, 12-16. 22-26

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?»
I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?” On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujcie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym».
Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

     Pan Jezus odchodząc chciał tym, których kochał, zostawić pamiątkę. Dla tych, których ukochał jest nią On sam. Stał się Chlebem. Chciał być tak blisko, jak to jest tylko możliwe. Chciał być na co dzień, jak pokarm. Chciał być potrzebny jak chleb. Eucharystia to Miłość. Bóg, który ukochał człowieka miłością ponad wszelką miarę.

    Dziś, w uroczystość Bożego Ciała, podziękujmy Bogu za Jego wprost niepojętą miłość do nas, za miłość, która stała się chlebem.