Pierwsze czytanie:
2 Sm 12, 1. 7-10. 13 Dawid uznaje swoją winę i otrzymuje przebaczenia
Psalm responsoryjny:
Ps 32 (31), 1-2. 5. 7 i 11 (R.: por. 5c)
Drugie czytanie:
Ga 2, 16. 19-21 Jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę w Chrystusa
Śpiew przed Ewangelią:
1 J 4, 10b
Ewangelia:
Łk 7, 36 – 8, 3 Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała.

Ewangelia według świętego Łukasza

Łk 7, 36 – 8, 3

Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».
Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, mam ci coś powiedzieć».
On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu».
«Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował?»
Szymon odpowiedział: «Sądzę, że ten, któremu więcej darował».
On mu rzekł: «Słusznie osądziłeś».
Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje».
Do niej zaś rzekł: «Twoje grzechy są odpuszczone».
Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?»
On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju».

   
     Jezus wypowiada słowa, które mają moc stwarzania na nowo: „Twoje grzechy są odpuszczone”.  Nadzieja kobiety zostaje nagrodzona. Poprzez te słowa zostaje z niej zdjęty ciężar, więzy, które ją krępowały. Słowa Jezusa dają jej moc, która pozwala rozpocząć wszystko na nowo, całkowicie zmienić życie. 

     W Kościele jest miejsce na nawrócenie, jest miejsce na żal za grzechy, na przebaczenie, pokutę, na poprawę i przemianę życia. Ewangelia Chrystusa jest przesłaniem miłosierdzia. Trzeba, abyśmy o tym pamiętali. Jeżeli zdobędziemy się jak ewangeliczna kobieta na żal za grzechy, na miłość na wiarę, to i my usłyszymy: "... twoje grzechy są odpuszczone, idź w pokoju".