Pierwsze czytanie:
Syr 24, 1-2. 8-12 Mądrość Boża mieszka w Jego ludzie
Psalm responsoryjny:
Ps 147, 12-13. 14-15. 19-20 (R.: J 1, 14)
Drugie czytanie:
Ef 1, 3-6. 15-18 Bóg przeznaczył nas na przybrane dzieci
Śpiew przed Ewangelią:
Por. 1 Tm 3, 16
Ewangelia:
Dłuższa
J 1,1-18 Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami
lub:
Krótsza
J 1, 1-5. 9-14 Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami

Początek Ewangelii według świętego Jana

J 1,1-18

Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
W Nim było życie,
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga,
Jan mu było na imię.
Przyszedł on na świadectwo,
aby zaświadczyć o Światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego.
Nie był on światłością,
lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Była Światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo,
a świat stał się przez Nie,
lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności,
a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego,
którzy ani z krwi,
ani z żądzy ciała,
ani z woli męża,
ale z Boga się narodzili.
Słowo stało się ciałem
i zamieszkało miedzy nami.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

 

  

  Św. Jan w prologu do swej Ewangelii nazywa Syna Bożego Słowem. I mówi, że Słowo "przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi...". Przyjąć Chrystusa to upaść przed Nim na kolana, uwierzyć w Jego bóstwo i żyć Jego Ewangelią.

    W jednym z kościołów Kopenhagi znajduje się słynna rzeźba Chrystusa, dłuta wielkiego rzeźbiarza duńskiego B. Thorwaldsena († 1844). Mówią o niej, że piękno postaci Chrystusa widać w całej pełni dopiero wtenczas, kiedy się przed Nim uklęknie. Dodajmy: że wtenczas, kiedy oczyma wiary zobaczy się w Nim Syna Bożego.

 

    Człowiek, by wzrastać w miłości, ma tylko krótki dzień tego ziemskiego życia. Jeśli chce go w pełni wykorzystać, winien starać się nie tylko spełniać dobre uczynki, lecz spełniać je z całego serca i z całą wielkodusznością, na jaką zdobyć się może. Wówczas jego miłość będzie wzrastać ponad miarę i będzie mógł złożyć Panu wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus to piękne świadectwo: "Miłość Twoja... wzrastała wraz ze mną, a teraz jest przepaścią, której głębokości zmierzyć nie zdołam" (Dz., r. 11; Rps C, f0 35').

    

Copyright © 2014. All Rights Reserved.